ผู้คนจำนวนไม่น้อยเชื่อว่า ปัญหาเหล่านี้แก้ได้ สังคมดีกว่านี้ได้ และเราต่างเป็นส่วนหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงนั้น และผู้คนจำนวนไม่น้อยอีกเช่นกันที่ต่างลงมือกระทำการบางอย่างเพื่อคานงัดปัญหา ในพื้นที่ ในชุมชน ตามความถนัดและความสนใจของตน เขาเหล่านี้คือผู้ที่กล้าฝันและลงมือทำ
หนังสือคนเคลื่อนคน เริ่มต้นจากบทความวิจั ย 5 ชิ้น ศึกษาชุมชน 4 แห่ง ซึ่งตั้งอยู่บนคำถาม 2 ข้อ หนึ่ง-วิธีการสร้างการเรียนรู้ให้เกิดขึ้นในชุมชน สอง-เมื่อเกิดการเรียนรู้ในชุมชนแล้ว ชุมชนนำความรู้นั้นเปลี่ยนแปลงสังคมอย่างไร
ถอดบทเรียนการทำงานชุมชน กับหัวข้อวิจัย ‘การถอดบทเรียนปฏิบัติการเชิงพื้นที่ภายใต้แนวคิดเรื่องการนำร่วมกรณีศึกษา ผลสัมฤทธิ์ด้านการเปลี่ยนแปลงทางสังคมของเครือข่ายภาคประชาสังคม และชุดประสบการณ์นักวิจัย’
ผู้นำแห่งอนาคต ชวนทำความรู้จักเครื่องมือการสื่อสารหนึ่งที่มีชื่อว่า ‘การสื่อสารอย่างสันติ (Nonviolent Communication: NVC)’ คิดค้นขึ้นโดย ดร.มาร์แชล โรเซนเบิร์ก (Dr.Marshall B. Rosenberg) ผู้ที่ศึกษาและตามหารากเหง้าของความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในสังคม จนกระทั่งได้ค้นพบเครื่องมือที่เรียกว่า การสื่อสารอย่างสันติ หรือการสื่อสารที่ไม่ใช้ความรุนแรง
เวทีเสวนาวิชาการ ‘ก่อการวิจัย: ถอดสลักโลกการศึกษา ถอดบทเรียนการพัฒนาชุมชน’ ณ คณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เมื่อวันที่ 26 สิงหาคม
คุยกับนักวิจัยในหัวข้อ “สำรวจวาทกรรมเกี่ยวกับการจัดการในชั้นเรียนและการลงโทษของครูระดับชั้นมัธยมศึกษา” อ.กานน คุมพ์ประพันธ์ และ อ.อุฬาชา เหล่าชัย ภายใต้ชุดโครงการวิจัยการสำรวจและรื้อถอนมายาคติทางการศึกษาในสังคมไทย คณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
คุยกับ ดร.นรุตม์ ศุภวรรธนะกุล และ ดร.อัครา เมธาสุข แห่งคณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ในหัวข้องานวิจัย ‘ภายใต้ระบอบแห่งภาพลักษณ์: มายาคติทางเพศที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมและทัศนคติของนักเรียนในพื้นที่การศึกษาไทย’
‘มายาคติว่าด้วยความสำเร็จของผู้เรียน: กรณีศึกษาเรื่องการสอบเข้ามหาวิทยาลัยในประเทศไทย’ โดย ดร.ฝน นิลเขต และ ดร.ปวีณา แช่มช้อย แห่งคณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ภายใต้ชุดโครงการวิจัยการสำรวจและรื้อถอนมายาคติทางการศึกษาในสังคมไทย
คุยกับสุ้ย วรรณาจารุสมบูรณ์ ผู้ก่อตั้งกลุ่มขอนแก่นนิวสปิริต และการสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้และการเปลี่ยนแปลงสังคม เพื่อพัฒนาเมืองขอนแก่นในหลายมิติ
ความเข้มแข็งของคนพังงางอกงามขึ้นได้อย่างไร ถอดบทเรียนได้จากเวทีเสวนาเส้นทางสู่สถาบันการเรียนรู้พังงาแห่งความสุข ณ สำนักงานสมาคมประชาสังคมพังงาแห่งความสุข ตำบลตากแดด อำเภอเมือง จังหวัดพังงา เมื่อวันที่ 29 กันยายน ที่ผ่านมา
20 ปีกับการทำงานด้านวัฒนธรรมของชุมชนวัฒนธรรมไทยเบิ้ง บ้านโคกสลุง อำเภอพัฒนานิคม จังหวัดลพบุรี ของกลุ่มสถาบันไทยเบิ้งเพื่อการพัฒนา รายทางการทำงานนั้นรุ่มรวยไปด้วยเรื่องราว ทั้งการเผชิญหน้ากับปัญหา ตามหาความรู้ และการลงมือปฏิบัติที่พบอุปสรรคในทุกย่างก้าว
คุยกับ ‘กลุ่มรักษ์เขาชะเมา’ ณ ตำบลทุ่งควายกิน จังหวัดระยอง กับกระบวนการเรียนรู้ของเด็กๆ และเยาวชน ในหลากหลายมิติของประเด็นสังคม ตลอดระยะเวลา 26 ปีที่ผ่านมา
“พิธีเปิดสถาบันการเรียนรู้พังงาแห่งความสุข”ณ สำนักงานสมาคมประชาสังคมพังงาแห่งความสุข ใกล้โรงแรมภูงา ต.ตากแดด อ.เมือง จ.พังงา ๒๙ กันยายน ๒๕๖๓ เวลา ๐๗.๐๐ – ๑๒.๐๐ น.
เชิญชวนเข้าร่วม งาน “2 ทศวรรษ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านไทยเบิ้ง โคกสลุง” และงาน Open House ณ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านไทยเบิ้ง โคกสลุง ต.โคกสลุง อ.พัฒนานิคม จ.ลพบุรี วันที่ 29 สิงหาคม 2563
เชิญชวนร่วมงาน เวทีเสวนาวิชาการ ก่อการวิจัย: ถอดสลักโลกการศึกษา ถอดบทเรียนการพัฒนาชุมชน วันพุธที่ 26 สิงหาคม 2563 เวลา 09.00 น. เป็นต้นไป ณ คณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
เวทีพัฒนาศักยภาพผู้นำร่วมแห่งอนาคต : ผู้นำร่วมสร้างสุข ( Leadership for Collective Happiness – LCH ) โมดูล 3 ปัญญาร่วม ขับเคลื่อนสังคมสุขภาวะ เป็นเวทีพัฒนาศักยภาพที่ต่อเนื่องมาจาก 2 โมดูลแรก คือ ปัญญาโลก ปัญญาชีวิต และ ปัญญาภายใน บ่มเพาะศักยภาพผู้นำ ตอนที่ 1 และ ตอนที่ 2 มาสู่ประเด็นผู้นำขับเคลื่อนสังคม ว่าด้วยเรื่องเครื่องมือสำหรับนักเปลี่ยนแปลงที่เชื่อมร้อยสานพลังเครือข่ายให้ขยายผลไปสู่การบรรลุเป้าหมายหลัก คือ สร้างการเปลี่ยนแปลงจากในพื้นที่ของตัวเองสู่สังคมโดยรวม
เราไม่อาจอยู่อย่างโดดเดี่ยวได้ในการทำงาน โดยเฉพาะเมื่องานของเรามีเป้าหมายในการขับเคลื่อนไปสู่การเปลี่ยนแปลงในสังคม เครื่องมือสำหรับนักเปลี่ยนแปลงและกระบวนการทางสังคมที่สำคัญ จึงเป็นการสร้างเครือข่ายที่ทรงพลังที่หลากหลายมิติและเชื่อมโยงได้อย่างกว้างไกล
รถพุ่มพวง คือสัญลักษณ์ของการเข้าถึง หลากหลาย เลือกได้ และจ่ายไหว ไม่ต่างกัน รถพุ่มพวงการศึกษาในความหมายของ ‘ครูตู้ ครูตุ๋ม และครูฝน’ คือการเรียนรู้ที่ง่าย เข้าถึง จับต้องได้ และผู้เรียนรู้สึกอิสระ “เมื่อเด็กมาโรงเรียนไม่ได้ ก็ยกห้องเรียนไปไว้ในชุมชนเลยแล้วกัน”
