ผู้นำแห่งอนาคต ชวนทำความรู้จักเครื่องมือการสื่อสารหนึ่งที่มีชื่อว่า ‘การสื่อสารอย่างสันติ (Nonviolent Communication: NVC)’ คิดค้นขึ้นโดย ดร.มาร์แชล โรเซนเบิร์ก (Dr.Marshall B. Rosenberg) ผู้ที่ศึกษาและตามหารากเหง้าของความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในสังคม จนกระทั่งได้ค้นพบเครื่องมือที่เรียกว่า การสื่อสารอย่างสันติ หรือการสื่อสารที่ไม่ใช้ความรุนแรง
ข้อเขียนถัดจากนี้ คือแนวทางในการให้ความเข้าใจต่อคนรอบข้าง ที่จะทำให้เราสามารถนำไปฝึกฝนเพื่อดูแลความสัมพันธ์และหัวใจของคนรอบข้างได้ดียิ่งขึ้น
ผู้นำแห่งอนาคตชวน ไมตรี จงไกรจักร, สุทธิโชค ทองชุมนุม และ ชาตรี มูลสาร ตัวแทนจากภาคเอกชนและประชาสังคมจังหวัดพังงา มาพูดคุยถึงรายทางการทำงาน ความตั้งใจ วิธีการ เครื่องมือในการผสานเครือข่ายและผังเมืองเช่นไรที่ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลังการพัฒนา
ข้อเขียนชิ้นนี้ คือการพาไปสำรวจสิ่งที่เรียกว่า ความรู้สึก ความคิด และความต้องการเบื้องลึก สามสิ่งที่ดูคล้ายแต่ความหมายนั้นแตกต่าง ซึ่งการทำความเข้าใจความหมายของสามสิ่งข้างต้นนั้น คือจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้และค้นหาเครื่องมือในการสื่อสารเพื่อรักษาความสัมพันธ์ โดยเฉพาะในวันที่เราต่างพร้อมจะขัดแย้งและทำลายกันได้ทุกเมื่อ
‘มายาคติว่าด้วยความสำเร็จของผู้เรียน: กรณีศึกษาเรื่องการสอบเข้ามหาวิทยาลัยในประเทศไทย’ โดย ดร.ฝน นิลเขต และ ดร.ปวีณา แช่มช้อย แห่งคณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ภายใต้ชุดโครงการวิจัยการสำรวจและรื้อถอนมายาคติทางการศึกษาในสังคมไทย
ข้อค้นพบเบื้องต้นของงานวิจัยเรื่อง ‘มายาคติความเสมอภาคทางการศึกษาภาคบังคับในประเทศไทย: การขยายโอกาสและสุขภาวะทางสังคม’ โดย ดร.กิตติ คงตุก และ ดร.ไอยเรศ บุญฤทธิ์ ซึ่งอยู่ในชุดโครงการวิจัยการสำรวจและรื้อถอนมายาคติทางการศึกษาในสังคมไทย คณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
คุยกับนักวิจัยเรื่อง‘ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21: มายาคติในการศึกษาไทย’ ภายใต้ชุดโครงการวิจัยการสำรวจและรื้อถอนมายาคติทางการศึกษาในสังคมไทย ผู้ตั้งคำถามและพยายามหาคำตอบว่าตลอดเส้นทางแห่งการพัฒนาครั้งนี้ว่า “เรากำลังผลักใครตกหล่นไปหรือไม่”
คุยกับ ผศ.ดร.อดิศร จันทรสุข ในข้อค้นพบจาก ‘โครงการวิจัยการสำรวจและรื้อถอนมายาคติทางการศึกษาในสังคมไทย’ ที่ตั้งคำถามว่า ใต้พรมของการโทษครูและนักการเมืองนั้น มันน่าจะมีอะไรที่ถูกยัดถูกซุกไว้ลึกสุดหรือเปล่า ที่ทำให้การเที่ยวแก้ปัญหาครั้งแล้วครั้งเล่าถึงจบลงที่ความป่วยทุกข์ของเด็ก
คุยกับ ‘พู่กัน มัณฑนศิลป์ จงไกรจักร์’ ลูกสาวของ ‘ไมตรี จงไกรจักร์’ ในวันที่โรคระบาดทำให้มหาวิทยาลัยปิดและต้องเดินทางกลับบ้านมาภารกิจขายปลาทูต้มหวาน เรียนวิชาทำมาหากิน
เมื่อปัญหาปากท้องของพี่น้องชายเลและชาวดอยอยู่ในขั้นวิกฤติ ไอเดียการแลกเปลี่ยนแบ่งปันอาหารจึงเริ่มขึ้น เพื่อปัญหาขาดแคลนข้าวสารของชาวเล และการขาดแคลนปลาทะเลของชาวกะเหรี่ยงบนดอย
ราวๆ 1 เดือนแล้วที่ชุมชนไทยเบิ้งบ้านโคกสลุง อำเภอพัฒนานิคม จังหวัดลพบุรี ประกาศ lockdown ชุมชนเพื่อป้องกันการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส COVID-19 เป็นการแยกกันอยู่ แต่อีกด้านก็มีการรวมกันทำประโยชน์ ผ่านบทบาทที่ตนเองมีความพร้อม และเป็นการปิดเมือง ฉบับโคกสลุงโมเดล ปิดเมือง – โดยที่ประตูความสุขยังเปิดอยู่
การเดินทางอันยาวนานของผู้ที่เป็นทั้งแม่ ภรรยา และนักพัฒนาผู้ที่เชื่อว่า ‘เยาวชนคือเมล็ดข้าวพันธุ์ดี ไม่ว่าจะไปตกอยู่ที่ใดก็ตามแม้เพียงเมล็ดหนึ่ง ก็สามารถงอกงามแตกหน่อออกรวง ผลิตข้าวพันธุ์ดีอีกเป็นร้อยสู่สังคมต่อไป’ ณ ชุมชนไทยเบิ้ง บ้านโคกสลุง จ.ลพบุรี
เชิญชวนเข้าร่วม งาน “2 ทศวรรษ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านไทยเบิ้ง โคกสลุง” และงาน Open House ณ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านไทยเบิ้ง โคกสลุง ต.โคกสลุง อ.พัฒนานิคม จ.ลพบุรี วันที่ 29 สิงหาคม 2563
เชิญชวนร่วมงาน เวทีเสวนาวิชาการ ก่อการวิจัย: ถอดสลักโลกการศึกษา ถอดบทเรียนการพัฒนาชุมชน วันพุธที่ 26 สิงหาคม 2563 เวลา 09.00 น. เป็นต้นไป ณ คณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
เนื่องด้วยสถานการณ์การแพร่ระบาดของไวรัส Covid-19 ในประเทศไทย เริ่มคลี่คลาย และทางรัฐบาลได้ผ่อนปรนการจัดกิจกรรม ทางคณะผู้จัดจึงมีมติขอแจ้งกำหนดการการจัดโครงการก่อการครู รุ่น 3 (อาจมีการเปลี่ยนแปลงในภายหลัง)
ปัญญาภายใน บ่มเพาะศักยภาพผู้นำ ตอนที่ 2 กล่าวถึงการฝึกการสื่อสารอย่างสันติ 3 ขั้น ต่อเนื่องจาก ตอนที่ 1 ได้แก่ การสื่อสารสองทางอย่างมีศิลปะ, ฝึกการสื่อสารสองทางตามแนวทางของการสื่อสารอย่างสันติ และ การตั้งคำถามเพื่อการโค้ชด้วย แผนผัง U Coaching
บันทึกการอบรมเชิงปฏิบัติการเวที
พัฒนาศักยภาพผู้นำแห่งอนาคต “ผู้นำร่วมสร้างสุข” (Leadership for Collective Happiness – LCH) โมดูล 2 : ปัญญาภายใน : บ่มเพาะศักยภาพผู้นำ ตอนที่ 1
ทักษะการฟังอย่างลึกซึ้ง จะทำให้เราสามารถช่วยเหลือคนที่อยู่ตรงหน้าที่กำลังจมอยู่กับความทุกข์ของปัญหา เป็นการช่วยเหลือที่ไม่ต้องใช้อุปกรณ์อะไร เพียงใช้ทักษะที่ต้องหมั่นฝึกฝน
